Αυτή τη φορά δε θα μείνουμε αμέτοχοι

Βρισκόμαστε σχεδόν προ των πυλών για τη μεγάλη μέρα όπου ο Κύπριος πολίτης θα κληθεί να τιμήσει με τη ψήφο του τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου, οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούν τα κανάλια επικοινωνίας του λαού με την πολιτεία, για τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων που αφορούν την καθημερινή ζωή των πολιτών μέσω διάφορων ψηφισμάτων νομοθεσιών, ρυθμίσεων, κοκ.

Με δεδομένο ότι η Κύπρος καλείται να αντιμετωπίσει μια πληθώρα προκλήσεων στο εγγύς μέλλον, από τα οποία τα πλείστα αφορούν και τους νέους αλλά και την κοινωνία γενικότερα: αυξημένες τάσεις εγκληματικότητας, ανεργίας, αντικοινωνικής συμπεριφοράς και χουλιγκανισμού στον αθλητισμό, βία στο σχολικό, διαδικτυακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, περιβαλλοντική κρίση και αειφόρος ανάπτυξη, τροχαία δυστυχήματα, έξαρση κάθε μορφής ρατσισμού – φυλετικού, εθνικού, σεξουαλικότητας και φύλου, κα – εμπορεία προσώπων και εκμετάλλευση αδύναμων ομάδων συμπεριλαμβανομένου και παιδιών, διαφθορά, ρουσφέτι, παράνομος τζόγος, και υιοθέτηση πρακτικών ενάντια στις αρχές της ισοπολιτείας και αξιοκρατίας. Όλ’ αυτά ανάμεσα σ’ άλλα συνθέτουν το σκηνικό μιας Κυπριακής κοινωνίας η οποία εκ των πραγμάτων φαίνεται να νοσεί. Τα προβλήματα αυτά πρέπει ν’ αγγίζουν τον κάθε νέο πολίτη αυτού του τόπου. Μας αφορούν, γιατί το μέλλον ανήκει σ’ εμάς, τους νέους που συχνά χαρακτηριζόμαστε ως οι «υφιστάμενοι δέκτες τους σήμερα πλην όμως μελλοντικοί πολίτες του αύριο».

Το πιο πάνω αξίωμα όντας υποτιμητικό, δεν αρμόζει σ’ εμάς τους νέους, διότι δεν απαξιώνουμε την πολιτική ως τέτοια. Απαξιώνουμε ορισμένους από τους θεσμούς και τα κακώς έχοντα αυτών, κάποιους πολιτικούς-ψηφοθήρες οι οποίοι ποδηγετούν τους νέους στα πλοκάμια του δήθεν κομματικού συνδικαλισμού, εμποτίζοντάς τους με προπαγανδιστικό και λαϊκιστικό υλικό με «απτές» υποσχέσεις, χωρίς να προσφέρουν κάποιο εποικοδομητικό όφελος στην ευρύτερη κοινωνία, παρά μόνο την πραγμάτωση ιδιοτελών συμφερόντων. Έτσι ενισχύεται η αντίληψη ότι οι νέοι αποστασιοποιούνται από τα πολιτικά δρώμενα, απαξιώνουν την κάλπη στις εκάστοτε εκλογές, αδιαφορούν, δεν ασχολούνται, δεν έχουν άποψη και εν τέλει μένουν αδρανείς και απαθείς.

Τέτοιες χρεώσεις όμως είναι βαρυσήμαντες και άτεγκτα γενικευμένες. Οι νέοι και παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον μακροπεριβάλλον της κοινωνίας και τοποθετούνται επί τούτων, επομένως έχουν κριτική άποψη. Γι’ αυτό, επικαλούμαι τις διάφορες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου εκατοντάδες ομάδες πίεσης και ακτιβισμού καθώς και άλλες θεματικές κοινότητες δημιουργούν Ομάδες (groups) και Σελίδες (pages) οι οποίες κερδίζουν δυναμικά πολλούς υποστηρικτές αν αναλογιστεί κανείς την ανατροφοδότηση που παρουσιάζεται. Τα νέα μέσα άνοιξαν νέες γέφυρες όχι μόνο διαπροσωπικής επικοινωνίας αλλά και δημοκρατικοποίησης με την ελεύθερη εκφορά λόγου, έγερσης ζητημάτων που προβληματίζουν μέσω της συλλογικής διαμόρφωσης πλουραλιστικού περιεχομένου.

Σ’ αυτές τις εκλογές λοιπόν, οι νέοι οφείλουν να είναι παρόντες στις κάλπες. Πρέπει να επέλθει η κοινωνική αλλαγή, και οι νέοι υποψήφιοι που κατέρχονται τώρα στις εκλογές έχουν τα δικά τους σχέδια δράσης και πρόληψης όντας και αυτοί μέλη της κοινωνίας των πολιτών και των κοινωνικοπολιτικών δρωμένων, όπως είμαστε άλλωστε και εμείς. Είναι επίσης μια από τις λίγες φορές που παρατηρούμε ένα ευρύ φάσμα υποψηφιοτήτων με ποικίλες προσεγγίσεις και σκοπούς, από εθνικιστικό κίνημα μέχρι Ανεξάρτητη Ομάδα πολιτών με στόχο την κοινωνική αλλαγή. Ας πιστέψουμε λοιπόν στις δυνάμεις που διέπουν μια ενεργή, κριτικά σκεπτόμενη και όχι απαθή, τηλεκατευθυνόμενη και οχαδερφική νεολαία, που αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτήν, πριν απ’ αυτήν. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται σαν έλλογο όν με ελεύθερη βούληση και σκέψη. Ας βασίσουμε λοιπόν την ορθολογική μας σκέψη και να πάρουμε νηφάλια την απόφασή μας, μακριά από πολιτικές χειραγωγήσεις από επιτήδειους πομπούς, όπως είναι τα πολιτικά-προσανατολισμένα κέντρα, κανάλια επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε.