Προσέξτε!: Τα Μ.Μ.Ε. αποπροσανατολίζουν

Το τι ακολούθησε μετά την διάσκεψη του Προέδρου για τον απολογισμό της τριετούς του θητείας, ανάμεσα στην κοινή γνώμη, είναι αναμφίβολα άνευ προηγουμένου. Λες και ξέσπασε μέγα εθνικό σκάνδαλο! Όλοι και όλα αναφέρονταν σ’ αυτό… θιγόμενοι, θιγόμενα κανάλια, θιγόμενα συμφέροντα, κοκ . Πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν βαρύγδουπη την αποκάλυψη της είδησης ότι πρώην υπουργός της Κυβέρνησης Κληρίδη που τώρα ασκεί κριτική, λάμβανε ανεργιακό επίδομα.

Πράγματι, αυτή η διφορούμενη και ασαφής αποκάλυψη και υπό το φως των αλλεπάλληλων επίμαχων συζητήσεων στη δημόσια σφαίρα για την οικονομική εξυγίανση της χώρας μας, δεν μπορούσε παρά να μην αντιμετωπιστεί σκανδαλοθηρικά και εύλογα έδωσε τροφή ειδικά στα Μ.Μ.Ε. για να το προβάλουν σαν είδηση υψίστης σημασίας. Πότε όμως ένα γεγονός θεωρείται είδηση; Κατά κανόναν όταν έχει τη δυναμική ν’ αφορά το δημόσιο ενδιαφέρον, με άλλα λόγια το γεγονός να έχει τέτοιο εύρος και σημασία που να κεντρίζει και να ενδιαφέρει τον μέσο πολίτη.

Λυπούμαι όμως να παρατηρήσω ότι το προαναφερθέν γεγονός με τον τρόπο που εκφέρθηκε από το στόμα του Προέδρου, πήρε μορφή σκανδάλου, προκαλώντας μια αχρείαστη και ανώφελη για την κοινωνία μας διάσταση. Όμως πέραν από τη δικαιολογημένη κριτική που ασκήθηκε στον Πρόεδρο για την εξαπόλυση αιχμών, χωρίς να κατονομάσει αυτούς που έπαιρναν τα επιδόματα, είναι άξια κριτικής και η στάση των Μ.Μ.Ε., πρώτα στ’ ότι ιεράρχησαν το γεγονός αυτό στην πρώτη βαθμίδα σημαντικότητας που αναφέρθηκε προηγουμένως, υπερμεγεθύνοντας το εύρος του σ’ ένα φαινομενικά εξέχουσας σημασίας γεγονός για τον μέσο πολίτη αυτού του τόπου, παραγκωνίζοντας για παράδειγμα μια άλλη είδηση που αφορούσε θανατηφόρο δυστύχημα συνανθρώπου μας σε κυκλικό κόμβο στη Λάρνακα. Κριτικά σκεπτόμενοι, ποιο από τα δύο θέματα έχει ή πρέπει να έχει περισσότερη βαρύτητα με βάσει τις συνέπειές του; Μια κενή είδηση «βόμβα» ή ένα τελεσίδικο γεγονός που επέφερε τον τραγικό θάνατο ενός συνανθρώπου μας;

Παίρνοντας αυτό το παράδειγμα, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε κάθε ευσυνείδητο πολίτη. Τα Μ.Μ.Ε. δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως η Τέταρτη Εξουσία. Έχουν τη δυναμική να καθορίζουν τη θεματολογία της ημερήσιας διάταξής μας, το τι δηλαδή συζητούμε καθημερινά, πώς και σε ποιο βαθμό το συζητούμε, επομένως ασυνείδητα με την υπερπροβολή ή μερική και επιλεκτική ορισμένων πτυχών των γεγονότων, προσωπικοτήτων, κτλ ή την εσκεμμένη μεγέθυνσή ενίοτε σμίκρυνση της σημασίας τους, μας κατευθύνουν εκεί που οι ιθύνοντές τους επιθυμούν για να πετύχουν τις σκοπιμότητές τους.

Το ερώτημα όμως που προκύπτει και θα πρέπει να μας προβληματίσει ως προς τον κοινωνικό ρόλο των σύγχρονων μέσων και της δημοσιογραφίας γενικότερα είναι: Μήπως το λειτούργημα που υπηρετούν τα Μ.Μ.Ε. απέναντι στον πολίτη στηρίζεται πρωτίστως στην παντοδυναμία των κουτσομπολιών και φημών επειδή προκαλούν ίντριγκες άρα πουλούν, ή στην αφοσίωση σε μια ανθρωποκεντρική πολιτική με γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον και ενδιαφέρον του λαού; Μήπως όμως αυτό που αποκαλούμε καλώς νοούμενο συμφέρον και ενδιαφέρον, με τη σειρά του στις μέρες μας φθείρεται και θα πρέπει να πάμε πολύ βαθιά για να το εκκολάψουμε;