Το Κυπριακό πρόβλημα και το Ψευδοκράτος μέσ' από το φακό των Μ.Μ.Ε.

Ενώ οι Τούρκοι έχουν εισβάλει στις πόλεις και στα χωριά μας, εμείς μπορούμε με τη σειρά μας να εισβάλουμε στο πνευματικό νόημα του τόπου μας και της συνείδησής μας, και να συλλάβουμε το βάθος των πραγμάτων. Με λίγα λόγια αυτό που μας συνέχει και μας συγκροτεί σ’αυτόν τον χώρο πνευματικά είναι , νομίζω τελικά, η βαθιά νοσταλγία, ο νόστος που μας δένει ως ο ομφάλιος λώρος με τη ρίζα μας και τον πυρήνα της ύπαρξής μας σ’αυτόν το χώρο: Εκείνο που ίσχυε και για τον Ομηρικό Οδυσσέα που ήθελε να ιδεί «καπνόν αποθρώσκοντα».’[1]

Πράγματι, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά από το χρονικό της ανείπωτης τραγωδίας της Μεγαλονήσου, ο διακαής νόστος και ο άσβεστος πόθος για ανάκτηση των πατρογονικών εστιών φαντάζει εις αεί στη συνειδήση του κάθε Ελληνοκύπριου. Εύστοχα, ο μεγαλοπρεπής Κύπριος ποιητής επισημαίνει την άρρηκτη σχέση αυτού του νόστου με την πνευματική μας κληρονομιά και παράδοση, που ομολογουμένως είναι αυτό που κρατά τη φλόγα της ελπίδας για επιστροφή διαρκώς αναμμένη. Οι θύμησες λοιπόν που με παρρησία κουβαλά ο κάθε Κύπριος από την κατεχόμενη γή είναι δυναμικά συνυφασμένες με την νοσταλγία, την υπέρτατη αγάπη που διέπει τον καθένα μας για τον τόπο του. Αναντίρρητα, η καταφανής στέρηση του θεμελιώδους δικαιώματος της ελευθερίας, η προκλητική και αδυσώπητη πνευματική και πολιτιστική λεηλασία που θεωρείται ως δεδομένο απότοκο της βάρβαρης και κτηνώδους στάσης του Αττίλα έναντι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά και η απαράδεκτη καταπάτηση πληθώρας άλλων στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απορρέουν από την επεκτατική και υπεροπτική πολιτική που ανέκαθεν επιδείκνυε η τουρκική πλευρά, αποτελούν δείγματα μιας παράδοξης, αντιφατικής και οξύμορης κατάστασης πραγμάτων, που για χρόνια τώρα συγκλονίζει και προβληματίζει σε παγκόσμια μάλιστα κλίμακα. Ενώ η Κύπρος βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια κάτω από την ομπρέλα και την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και του Ο.Η.Ε. των οποίων ο καταστατικός χάρτης κατωχυρώνει όλα τα διακαιώματα και τις ελευθερίες, τον ακρογωνιαίο δηλαδή λίθο για κάθε σύγχρονο, πολιτισμένο και δημοκρατικό κράτος, η Κύπρος αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα, δεδομένης της εξόφθαλμης στέρησης του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης των Κύπριων πολιτών σε όλο το εύρος του νησιού, της συνεχούς κατακράτησης των περιουσιών, της παράνομης ύπαρξης κατοχικού στρατού, της στέρησης του δικαιώματος των συγγενών των αγνοουμένων να γνωρίζουν την τύχη των αγνοούμενων συγγενών τους αλλά και της ανεπανόρθωτης λεηλάτησης των πολιτιστικών μας μνημείων και του φυσικού πλούτου, που προηγουμένως αποτελούσαν το καύχημα αλλά και το σημείο αναφοράς του συναπαντήματος της Δύσης με την Ανατολή. Τώρα, αυτή η ένδοξη, χαμένη όμως πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, ο πολιτισμός μας που κάποτε μεσουρανούσε, η τιμημένη γη που αποτελούσε το μηλον της Έριδος για τους αρχαίους μας κατακτητές αντικατωπτρίζεται πλέον εικονικά και κοσμεί τις βιτρίνες του Βρετανικού Μουσείου, του Μουσείου του Λούβρου καθώς και πλειάδας άλλων παγκόσμιων μουσείων και πολιτιστικών κέντρων. Το λύκνο του Κυπριακού πολιτισμού φαντάζει να είναι λαβωμένο και αφημένο στο έλεος μιας νεκράς περιόδου, στην οποία τίποτε δεν κατόρθωσε να ευδοκιμήσει, να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί είτε πολιτιστικά, οικονομικά, πνευματικά, περιβαλλοντικά ή ανθρωπιστικά.
Η μεταπολεμική περίοδος σε συνδυασμό με την πάροδο του χρόνου, αναντίλεκτα επέφερε και την μερική επούλωση των πληγών της τραγικής αυτής πτυχής της ιστορίας του τόπου μας, με εύλογα απότοκα την οικονομική ευμάρια και κοινωνική ευημερία, τον πνευματικό εφησυχασμό και προεκτείνοντας ακόμα πιο ακραία το ζήτημα αυτό, θα σημείωνα μεταξύ άλλων και τον ωχαδερφισμό και την παχυδερμία, την κοινωνική αποξένωση και αποστασιοποίηση από τα κοινά και το πνευματικό γίγνεσθαι. Πώς όμως αλήθεια, η συνείδησή μας μπορεί να εφησυχάζεται και να επαναπαύεται την στιγμή που το 37% της επιφάνειας του νησιού μας κατέχεται και επανδρώνεται συνεχώς με στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και πληθυσμό με απώτερο σκοπό να αλλάξει ο δημογραφικός χαρακτήρας των κατεχομένων; Πέρα όμως από αυτή την πτυχή, πρέπει να μας προβληματίσει και να μας κινητοποιήσει άμεσα μια άλλη βαρυσήμαντη παράμετρος, εξίσου σημαντική και σπουδαία, που αποτελεί συνάμα και τον βασικό μηχανισμό του εχθρού στην επίτευξη των ‘εθνικών’ του στόχων, που δεν είναι άλλος από την αναγνώριση της ουτω καλούμενης Τουρικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, που αποβλέπει πρωτίστως στην δημιουργία μιας επικοδομιτικής εξωτερικής πολιτικής και καρποφόρων διεθνών σχέσεων, παράλληλα με την πλήξη και υπόσκαψη του κύρους της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας. Η προηγούμενη ερώτηση εύστοχα χρήζει επανάληψης και σ’αυτό το σημείο: Πώς δύναται να νιώθουμε εφησυχασμένοι την στιγμή που στους υπόγειους σταθμούς του Λονδίνου καθώς και σε άλλα καίρια και περίοπτα σημεία μεγαλουπόλεων φαντάζει παντοιοτρόπως ο εφιάλτης του ψευδοκράτους με στρατηγικά επικοινωνιακά τρίκς και σλόγκανς όπως ‘Κοπιάστε στη Βόρεια Κύπρο!’, ‘Βόρεια Κύπρος. Ένας προορισμός για όλο το χρόνο’, αλλά και σε δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας The Sun με τίτλο ‘CypRUSH for a bargain break’, αποσκοπώντας εμφανέστατα στο να θέσει σε δράση τους βρετανούς παραθεριστές να επισκεφτούν το συντομότερο δυνατο την Βόρεια Κύπρο, παραθέτωντας βέβαια και επιχειρήματα.Τέτοια είδη προπαγάνδας δεν περιορίζονται μόνο στις τοιχοκολλημένες υπαίθριες διαφημίσεις αλλά επεκτείνονται ευρύτερα και σε άλλα δημοφιλή και δυναμικά μαζικά μέσα όπως φυσικά το διαδίκτυο, τον τύπο και την δορυφορική κυρίως τηλεόραση. Όπως έχω ήδη αναφέρει, στις μέρες μας γίνεται μια καλά οργανωμένη και στρατηγική προσπάθεια αναγνώρισης του ψευδοκράτους με βασικό πυλώνα την άσκηση προπαγάνδας ιδιαίτερα σε διεθνές επίπεδο αλλά και την προβολή ποικίλων διαφημίσεων σε διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, εφημερίδων κ.τ.λ. κατα κύριο λόγο για την προβολή του ψευδοκράτους και κατ’επέκταση την καθιέρωση της οντότητας και του κύρους του στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη. Το παράδοξο και ανησυχητικό για την πλευρά μας είναι ότι ενώ παλαιότερα η Τουρκική πλευρά ήταν ο κύριος αυτουργός τέτοιων πράξεων, σταδιακά, κυρίως όμως με την διαπλοκή συμφερόντων διαφόρων χωρών και συνεπώς με τον παραγκωνισμό και τη θυσία θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο βωμό της αποκόμισης κέρδους, εμπλέκονται ολοένα και περισσότερες διεθνείς πολιτικές δυνάμεις- αρωγοί στην προσπάθεια για προβολή και προπαγάνδα υπέρ των κατοχικών δυνάμεων που τις πλείστες φορές, εκτός από την απλή διαφώτιση και διαφήμιση των κατεχομένων, προβαίνουν φανερά και σε σειρά προκλητικών ιστορικών αναφορών με βασική επιδείωξη την αλλοίωση της ιστορίας του τόπου μας και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Προσωπικά, θα ήθελα να εστιαστώ στο άρθρο της Αγγλίδας δημοσιογράφου της εφημερίδας The Sun, Σόφης Μάνσελ, με τίτλο ‘Cyprush for a bargain break’ που έπεσε στην αντίληψή μου στις 13 Σεπτεμβρίου 2008. Το εν λόγω άρθρο παρέθετε εκτενή αναφορά για ένα χωριό-θέρετρο κοντά στο λιμανάκι της Κερύνειας, συγκεκριμένα, υπογράμμιζε λεπτομερώς τα θέλγητρα του θέρετρου με όλες τις διαθέσιμες για τους τουρίστες υπηρεσίες. Στη συνέχεια γίνεται ιδιέταιρη μνεία για άλλα παραπλήσια θαλάσσια θέρετρα, για το λιμανάκι της Κερύνειας, το αββαείο του Μπέλλαπαϊς, το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα, τη χερσόνησο της Καρπασίας και για την εγχώρια πανίδα και συγκεκριμένα για τις χελώνες της ‘Βόρειας Κύπρου’. (2) Σαν κατακλείδα, η δημοσιογράφος προτρέπει το αναγνωστικό κοινό να μην παραλείψει να επισκεπτεί τα κατεχόμενα μέρη όσο αυτό μπορεί, καθώς δε θα αργήσει ο τουρισμός να χτυπήσει αυτό το ιδιαίτερο μέρος, υπονοώντας ότι με την πάροδο του χρόνου το βόρειο τμήμα της Κύπρου θα γίνει ακόμα πιο δημοφιλές. Το άρθρο αυτό συνοδέυεται με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που εικονίζει σαγηνευτικά τοπία όπως το ιδυλλιακό λιμανάκι και κάστρο της Κερύνειας, παραλίες και ακτές της επαρχίας Κερύνειας. Πραγματικά συγκλονιστικό, στην συνείδηση του κάθε Ελληνοκύπριου, το εν λόγω άρθρο αντανακλά κάτι που πλέον δεν αποτελεί άτεγκτη γενίκευση, το ότι δηλαδή πλέον ο ξένος παράγοντας έχει νομιμοποιήσει για τα καλά το ψευδοκράτος, τουλάχιστο σε οικονομικό επίπεδο, αφού επίσημα δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος σαν επίσημη κρατική οντότητα.



[1] Παιονίδης, Πανίκος, Κύπρος νυν και αεί (Λευκωσία: Ομοσπονδία Κυπριακών Εκδόσεων, 1990), σελ. 142.

[2] Μάνσελ, Σόφι, Cyprush for a bargain break, (http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/travel/article1683040.ece).