Κάποιος να τους συνεφέρει…

Αναμφίβολα η κατάσταση στα κατεχόμενα μετά τα τελευταία τεκταινόμενα, δηλαδή την αντικατάσταση του λεγόμενου πρέσβη Καγιά Τουρκμέν από τον επικεφαλή της Επιτροπής Βοήθειας της Τουρκίας, Χαλίλ Ιμπραχήμ Ακτσά και τις διαδοχικές διαμαρτυρίες των Τουρκοκυπρίων για το οικονομικό πακέτο που προωθεί το Ψευδοκράτος σε συνεργασία με την τουρκική κυβέρνηση του Ερντογάν, έχει καταδείξει την αποφασιστικότητα, εγρήγορση και κινητικότητα των Τουρκοκυπρίων ν’ αντισταθούν στα επιβαλλόμενα μέτρα της ψευδοκυβέρνησης και της Τουρκίας , ωστόσο η τελευταία σπεύδει αυταρχικά να θυμίσει στην κοινή γνώμη πως η Τουρκία είναι που έχει τον πρώτο λόγο στη λήψη αποφάσεων για το δήθεν «καλό» της Κύπρου στην οποία κατά τους ισχυρισμούς της έχουν επεμβατικά δικαιώματα στο πλαίσιο της εγγυητικής της δύναμης και εξουσίας. Επιπρόσθετα, η Τουρκία για να δικαιολογήσει τους εναντίον της προπηλακισμούς και διαμαρτυρίες από τους Τουρκοκύπριους επιρρίπτει την ευθύνη στην ελληνοκυπριακή πλευρά για δήθεν υποκίνηση και εμπλοκή στις διαδηλώσεις.

Όποια όμως και να είναι η πραγματικότητα, την απάντηση την έχουν πάρει ήδη από τους υπηκόους της ούτω-καλούμενης γι’ αυτούς ΤΔΒΚ και για μας Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέσα στο πλήθος και στον όχλο που κατακραυγάζει ενάντια στον ετσιθελισμό και την πολιτική χειραγώγηση του ψευδοκράτους, η εμφάνιση της Κυπριακής σημαίας φάνηκε «σαν κεραυνός εν αιθρία» για την κυβέρνηση Έρογλου και Ερντογάν, οι οποίοι στο θέαμά της, εξοργισμένοι, προχώρησαν με κατασταλτικά μέτρα ισχυριζόμενοι πως τέτοιες ενέργειες ενισχύουν την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Ας μην εθελοτυφλούν όμως, ο τουρκοκυπριακός λαός έχει ξεκάθαρες αξιώσεις και συμπορεύεται με την ελληνοκυπριακή πλευρά προς την πορεία εξεύρεσης λύσης που θα ικανοποιεί και της δύο πλευρές και θα εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις κάτω από τη στέγη μιας πατρίδας με ενιαία κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, μακριά από ξένες παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις.

Το γεγονός αυτό όμως θα πρέπει να φτάσει στ’ αυτιά των εχόντων επιρροή στην πολιτική σκηνή του Κυπριακού και κατ’ επέκταση στην Τουρκία και να υπερασπιστούν αμερόληπτα τις πανανθρώπινες αξίες της δικαιοσύνης και της αυτοδιάθεσης, και να επιβάλουν πραγματικές κυρώσεις στην Τουρκία για τη πολιτικά «σοβινιστική» της συμπεριφορά απέναντι στους υπηκόους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν νοείται να παρακαλεί ο Τούρκος πρωθυπουργός τον Μουμπάρακ ν’ αφουγκραστεί την κατακραυγή και τις ανθρώπινες αξιώσεις του Αιγυπτιακού λαού, και χωρίς δισταγμό να ικανοποιήσει το αίτημα του λαού για αλλαγή ενώ αυτός να το αναιρεί κατάφωρα στην περίπτωση της Κύπρου.

Κάποιος, λοιπόν πρέπει να τους αναγκάσει να παραδεχθούν την αλήθεια, να δηλώσουν εξόφθαλμα ποιοί είναι οι πραγματικοί στόχοι τους στο θέμα του Κυπριακού και να σταματήσουν να παραπλανούν την κοινή γνώμη για δήθεν προστασία των Τουρκοκυπρίων, αυτά τα έλεγαν και παλαιότερα αναφορικά με την εισβολή στο νησί το 1974, όμως κάθε άλλο από υπεράσπιση και ασφάλεια προσφέρουν στους υπηκόους τους, γεγονός που ενδεχομένως να επιφέρει κατάσταση ταραχής και ανομίας στο ψευδοκράτος τους κάτι που οι αλλεπάλληλες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έντονα προμηνύουν.